2. Պատասխանատու մասնակցության ձևերը
Թվային գործիքների հնարավորությունները չեն լուծում քաղաքացիական մասնակցության դրական արդյունքներ ստանալու հարցը։ Ըստ «Տեղական ինքնակառավարումը Հայաստանում. Հանրային իրազեկվածություն, հանրային մասնակցություն և հանրային գոհունակություն» հետազոտության, 2015 և 2019 թվականներին տեղական ինքնակառավարմանը ՀՀ քաղաքացիների մասնակցության ցուցանիշը գրեթե չի փոխվել՝ մնալով ցածր մակարդակի վրա։ Զգալի տեղաշարժեր չեն եղել նաև իրազեկվածության հարցում։
Օրինակ, 49%-ը (2019 թ.) չի ճանաչում իր համայնքի ավագանու առնվազն մեկ անդամի, 98%-ը չգիտի իր համայնքի բյուջեի չափը, 51%-ն է որոշ չափով բավարարված ՏԻՄ-երի աշխատանքից։
Մինչդեռ ավագանու անդամների, նրանց գործունեության, համայնքի բյուջեի մասին տեղեկությունները պարտադիր հրապարակվում են համայնքների պաշտոնական կայքէջերում։
Ինչպես տեսնում ենք, թվային (առցանց) մասնակցությունը չի փոխարինում, այլ միայն լրացնում է ավանդական մասնակցությանը։ Այն կարող է օգնել. հարմարավետ է, արագ, ներառական, բայց գլխավորն, իհարկե, ներգրավված լինելու աստիճանն է։
Միաժամանակ, թվային գործիքների կիրառությունը որոշ դեպքերում նույնիսկ կարող է «վնաս տալ»՝ նվազեցնելով ֆիզիկական մասնակցություն պահանջող գործողությունների արդյունավետությունը։
2 «Տեղական ինքնակառավարումը Հայաստանում. Հանրային իրազեկվածություն, հանրային մասնակցություն և հանրային գոհունակություն» հետազոտություն
Օրինակ, 2023 թ.-ի սեպտեմբերին գրանցվեց Երևանի ՏԻՄ ընտրությունների մասնակցության նկատելի ցածր ցուցանիշ. ընտրելու իրավունք ունեցող 824.250 քաղաքացիներից քվեարկությանը մասնակցել էր միայն 234.442-ը։ Այսինքն, ընտրություններին մասնակցել է միայն քաղաքացիների 28,44 տոկոսը։
